(Γιατί) με κούρασε το Πευκοχώρι – καλοκαίρι 2023
Έχοντας το προνόμιο να ζω όλα μου τα καλοκαίρια, από το 1972 έως σήμερα, στην περιοχή μεταξύ Πευκοχωρίου και Παλιουρίου είναι αυτονόητο ότι έχω περάσει όλα τα στάδια της τουριστικής ανάπτυξης, όπως άλλωστε έχω γράψει σε άλλα άρθρα σε αυτό το μπλογκ.
Φέτος, επανήλθα στο μπλογκ βασικά
για να συνεχίσω τη διαδικτυακή γκρίνια, τα παράπονα σε διάφορες ομάδες του Facebook και
τις δικές μου σχετικές αναρτήσεις για τη Χαλκιδική που χάνεται, που αλλάζει,
που μας διώχνει, που δυσφημούμε κ.λπ.
Φέτος είχα για πρώτη φορά την
αίσθηση ότι η Χαλκιδική, η Κασσάνδρα και κυρίως το Πευκοχώρι- η πάλαι ποτέ
Καψόχωρα με κούρασε. Είχα την αίσθηση ότι το Πευκοχώρι πέρα από το αγαπημένο
μου κτήμα, το αγαπημένο μου εξοχικό και την αγαπημένη μου θάλασσα με κούρασε. Και
γιατί άλλωστε να μην με κουράσει;
Τι μου προσφέρει το κράτος, ο
Δήμος, η Περιφέρεια πέρα από νερό που δεν πίνεται και ρεύμα; Τι μου προσφέρει
το κράτος όταν θέλω να διασχίσω την Κασσάνδρα, π.χ. για να πάω στην Καλλιθέα
και πρέπει τα χιλιόμετρα να τα κάνω σε μία ή δύο ώρες; Πέρα από παραλίες που έχουν καταληφθεί
από εξέδρες εντός του Πευκοχωρίου και ξαπλώστρες εκτός; [αν και εδώ το λεγόμενο
‘κίνημα της πετσέτας’ τάραξε λίγο τα νερά- και φυσικά θα έπρεπε να ερωτηθεί ο
Δήμος Κασσάνδρας πόσες άδειες χρήσης αιγιαλού ενέκρινε και πόσες απέρριψε].
Και για να τα πάρουμε τα πράγματα
από την αρχή. Ποιος ασχολήθηκε πραγματικά με το ζήτημα της ύδρευσης των
χιλιάδων τουριστών στην Κασσάνδρα; Ποιος τοπικός άρχοντας απαίτησε να λυθεί το
πρόβλημα στην ‘ναυαρχίδα’ του τουρισμού της Μακεδονίας, στη Μέκκα της
διασκέδασης, όπως διαφημίζεται η Κασσάνδρα και ειδικά το Πευκοχώρι; Θα ήταν
δυσφήμηση για τον τόπο αυτό αν οι τοπικοί άρχοντες κινούσαν θεούς και δαίμονες,
βουλευτές και υπουργούς για να εξηγήσουν ότι αυτό που προσφέρεται στους
τουρίστες (και στους μόνιμους κάτοικους) δεν μπορεί να λέγεται τουρισμός, όταν
δεν μπορείς να ανοίξεις τη βρύση και να πιείς νερό; Η συζήτηση των τοπικών
αρχόντων για τους 160.000 επισκέπτες της Κασσάνδρας μπορεί να γίνει και
αντίστροφα προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις ‘Γιατί αφήνετε αυτόν τον τόπο και
χιλιάδες τουρίστες χωρίς τα βασικά;’ Μπορεί να γίνει και αλλιώς η συζήτηση για
τους λίγους μόνιμους κατοίκους και τους χιλιάδες τουρίστες που χρειάζονται
άλλες υποδομές για μόλις τρεις μήνες. Πόσα βγάζει το κράτος και ο Δήμος από
Φ.Π.Α. και δημοτικά τέλη το καλοκαίρι και πόσα τον υπόλοιπο χρόνο; Και πόσα από
αυτά επιστρέφονται και με τι έργα- ουσίας και όχι βιτρίνας (π.χ. σιντριβάνια). Ποιος
και γιατί εγκρίνει την κατασκευή πισίνας σχεδόν σε κάθε νέα τουριστική
εγκατάσταση και πόσο νερό ξοδεύει μία πισίνα; Και γιατί ο δήμος Σίφνου ζήτησε φέτος από το κράτος να απαγορευθούν οι νέες πισίνες; (Protagon, 1/9/2023).
Ποιος ασχολήθηκε πραγματικά για ασφαλείς
συνθήκες οδήγησης στην Κασσάνδρα, από την Καλλιθέα έως το Πευκοχώρι; Για το
τμήμα εκείνο που για να το διασχίσεις μπορεί να σου πάρει μία ώρα ή δύο ώρες.
Είναι βιώσιμος τουρισμός να μην μπορώ να πάω όποτε θέλω και με ασφάλεια π.χ.
από το Παλιούρι στο Πολύχρονο ή τα χιλιάδες αυτοκίνητα των επισκεπτών στα beach bars του
Παλιουρίου να κάνουν πάνω από μία ώρα να φτάσουν στη Χανιώτη; Και αυτό γιατί
εντός του Πευκοχωρίου δέκα ή είκοσι αυτοκίνητα είναι διπλοπαρκαρισμένα, δέκα ή
είκοσι αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα πλαγίως- λεπτομέρεια αλλά όποιος διασχίζει
το Πευκοχώρι ξέρει τι εννοώ. Δεν δημιουργεί μποτιλιάρισμα η πραγματικά μεγάλη
κίνηση στην Κασσάνδρα αλλά τα πέντε ή δέκα παρκαρισμένα όπου να’ ναι αυτοκίνητα
εντός του Πευκοχωρίου. Όταν έκανα στις 14/8 το πρωί 26 λεπτά να διασχίσω το
Πευκοχώρι από το ‘Flegra Palace’
έως το ‘Λεμονή’ και μετά έως το Παλιούρι πήγαινα με 80 χλμ. προφανέστατα δεν
είναι θέμα κίνησης. Και φυσικά είναι αστείο να μιλάμε για βιώσιμο τουρισμό όταν
αντίστοιχα στις 16/8 έκανα 26 λεπτά από την Κασσανδρεία έως τη Ν. Σκιώνη. Απλές
και άμεσες λύσεις: συνεχής αστυνόμευση των διπλοπαρκαρισμένων, εκφορτώσεις έως
τις 9 το πρωί, δημιουργία νέων θέσεων στάθμευσης σε δημοτικά ή νοικιασμένα
οικόπεδα, κατάργηση κάποιων θέσεων στάθμευσης στον κεντρικό δρόμο. Δύσκολη
λύση: Η κατασκευή του ήδη χαραγμένου και σχεδιασμένου τμήματος του οδικού
κυκλώματος Κασσάνδρας από την Κασσανδρεία έως την Αγ. Παρασκευή που θα
παρακάμπτει το πολύπαθο Πευκοχώρι και τα άλλα χωριά. Το παλαιό επιχείρημα ότι
έτσι θα υποβαθμιστούν τα χωριά φαντάζει αστείο. Υποβάθμιση είναι αυτές οι
διελεύσεις, αυτή η καθυστέρηση και αυτά τα διπλοπαρκαρισμένα. Δεν νομίζω ότι
δημοφιλή καταστήματα του Πευκοχωρίου ή της Χανιώτης – πάνω στο δρόμο- θα χάσουν
πελάτες. Και τελικά, ας λυθεί επιτέλους το πρόβλημα της κίνησης στην Κασσάνδρα
όχι για εμένα που απλά παραθερίζω, αλλά για τους μόνιμους κατοίκους, τους επαγγελματίες
οδηγούς και κυρίως για τον πιθανό κίνδυνο πυρκαγιάς ή δυστυχήματος. Αν το ΕΚΑΒ
Κασσανδρείας έφτασε στο σημείο να δείχνει βίντεο με ασθενοφόρο να καβαλάει την
νησίδα της Καλλιθέας για να περάσει, ελπίζω και εύχομαι να μην τύχει φωτιά και
να πρέπει πυροσβεστικά οχήματα να διασχίσουν το αγαπημένο μου Πευκοχώρι. Γιατί
ειδικά στο αγαπημένο μου Πευκοχώρι με τις αγαπημένες μου διακοσμητικές νησίδες
της συμφοράς δεν χωράει ένα πυροσβεστικό όχημα, όση καλή θέληση και να υπάρχει.
Φυσικά δεν είναι βιώσιμος τουρισμός, φυσικά δεν νοείται τουριστική ανάπτυξη με
αυτές τις συνθήκες στο δρόμο, με αυτούς τους κινδύνους δυστυχημάτων εντός των
χωριών αλλά και ανάμεσα σε αυτά. Η πετυχημένη λειτουργία του δρόμου από την Ποτίδαια
έως την Κασσανδρεία από το 2016 είναι άλλη μία απόδειξη για το αυτονόητο. Γιατί
κάποιος έξυπνος δήμαρχος απλά θα πίεζε για το νέο σύγχρονο δρόμο που θα έφερνε
και μία άλλη διαφημιστική καμπάνια του στιλ ‘Από τη Θεσσαλονίκη στις ωραιότερες
παραλίες της Ελλάδας σε 1,5 ώρα!’ αντί για βιντεάκια και σχόλια για την
απίστευτη κίνηση της Κασσάνδρας. [update: Στις 14/8 η Τοπική Κοινότητα Πευκοχωρίου σε ανακοίνωσή
της για τη μη διεξαγωγή του πανηγυριού αναφέρθηκε σε ‘προβληματικό χωριό’ και
‘κυκλοφοριακό πρόβλημα’. Αν η συνειδητοποίηση του προβλήματος, επιτέλους!,
είναι η αρχή τότε λες να αχνοφαίνεται μία ελπίδα;].
Last but not least. Όσοι περπατάνε στην
Κασσάνδρα βλέπουν ότι υπάρχουν πεζοδρόμια και εκτός των οικισμών. Η αρχή είχε
γίνει ήδη από τη δεκαετία του 1980 όταν φτιάχτηκε πεζοδρόμιο από την Καλλιθέα
έως το Pallini για να ακολουθήσει πεζοδρόμιο από την Κρυοπηγή έως πάλι το Pallini- περνώντας και από τα
άλλα ξενοδοχεία. Η καλή (και χωρίς τεράστιο κόστος) αυτή πρακτική σε μία
χερσόνησο που ουσιαστικά ολόκληρη είναι μία ατελείωτη οικιστική περιοχή
συνεχίστηκε και στο Παλιούρι και αλλού. Πλην Λακεδαιμονίων. Για έναν περίεργο
και άγνωστο σε εμένα λόγο, κανένας και ποτέ δεν ασχολήθηκε με το προφανές- να
φτιάξει δηλαδή ένα πεζοδρόμιο νότια του Πευκοχωρίου, έως το Γλαρόκαβο και να
βοηθήσει έτσι τα δεκάδες σπίτια και τα δεκάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Αναρωτιέμαι ποιος να είναι ο λόγος που κανένας δεν ασχολείται με το προφανές.
Μήπως το Πευκοχώρι έχει την ατυχία να διοικείται από τοπικούς άρχοντες που
έχουν μάθει να ξοδεύουν λίγα για την ευζωΐα των επισκεπτών βγάζοντας πολλά από
τα δημοτικά τέλη;
Υ.γ. Ποιος, που πότε και γιατί
δεν ασχολήθηκε με τη φέρουσα ικανότητα της Κασσάνδρας να φιλοξενήσει και πόσους
επισκέπτες και μόνιμους κατοίκους; Ποιος μέτρησε πόσα αυτοκίνητα μπαίνουν στη
χερσόνησο κάθε μέρα, κάθε Σαββατοκύριακο και πόσα από αυτά πάνε και που; Όσοι
ζούμε στην Κασσάνδρα ξέρουμε ότι όλη η κίνηση συγκεντρώνεται μεταξύ Πευκοχωρίου
και Καλλιθέας. Όταν η Σαντορίνη πλησιάζει το όριο της στη φέρουσα ικανότητα,
μήπως όλα αυτά που ζούμε κάθε καλοκαίρι και σχολιάζουμε διαδικτυακά απλά
καταστρέφουν το γύρω μας περιβάλλον και διώχνουν τουρίστες; Γιατί κάποιος να
ξαναέρθει στην Κασσάνδρα και να μην πάει απέναντι στη Σιθωνία που ακόμα
αντέχει- παρά τα εκεί προβλήματα. Υπάρχει χρυσός κανόνας για τη δόμηση και
νομίζω ότι στην Κασσάνδρα έχει ξεπεραστεί προ πολλού. Η αντοχή μίας περιοχής
όπως η Κασσάνδρα έχει εδώ και χρόνια ξεπεραστεί. Σύμφωνα με πρόσφατο νόμο
(4694/22) ‘φέρουσα ικανότητα είναι τα μέγιστα ανεκτά όρια επιβαρύνσεων και
μεταβολών πέραν των οποίων δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ φυσικού περιβάλλοντος,
οικονομίας και κοινωνίας με αποτέλεσμα να προκαλούνται υπέρμετρες φθορές στο
φυσικό περιβάλλον και αρνητικές πιέσεις στην κοινωνία’. Και η σχετική συζήτηση
συνεχίζεται [γελώντας] για τις υποδομές ενός τουριστικού προορισμού. Ποιες
αλήθεια είναι οι αξιόλογες υποδομές της Κασσάνδρας; Ο δρόμος; Η ύδρευση; Που
σχεδιάστηκαν άλλα χρόνια με άλλες συνθήκες; Και χωρίς σύγχρονες υποδομές γιατί
δίνονται νέες άδειες για νέες μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις; Ή πιο γλαφυρά:
Welcome to Kassandra-
2023. Η ξύλινη γλώσσα του νομοθέτη συναντάει τα δεκάδες προβλήματα της ζωής
στην Κασσάνδρα κάθε καλοκαίρι.
Μήπως για αυτό με κούρασε το
Πευκοχώρι; Μήπως γιατί έχουν δίκιο όσοι δηλώνουν ρητά ότι απλά δεν θα
ξαναπατήσουν; Μήπως γιατί νιώθω ότι πέρα από τη θάλασσα δεν έχει να μου
προσφέρει τίποτα; Μήπως γιατί η παραλία του Πευκοχωρίου δεν είναι προσβάσιμη
λόγω των πολλών επικίνδυνων και προφανώς παράνομων κατασκευών των εστιατορίων;
Μήπως γιατί οι εσωτερικοί δρόμοι του Πευκοχωρίου είναι ουσιαστικά αδιάβατοι
γιατί -αστείο!- το καλοκαίρι είναι διπλής κατεύθυνσης και απλά μαλώνεις με τον
απέναντι ποιος, που και πως θα περάσει. Μήπως γιατί βαρέθηκα πλέον να υπολογίζω
τι μέρα και τι ώρα είναι για να δω αν μπορώ και που να πάω; Μήπως γιατί
πραγματικά αυτά που γράφω δεν είναι δυσφήμηση αλλά μία αφελής προσπάθεια
δημοσιοποίησης και βελτίωσης- έστω και γκρινιάζοντας; Μήπως γιατί απλά περνάνε
τα χρόνια, απλά κάποιοι λίγοι ή πολλοί γκρινιάζουμε στο Facebook και
πραγματικά τίποτα δεν αλλάζει; Οι ντόπιοι απλά αλλάζουν δημοτικούς άρχοντες και
εμείς απλά εκτονωνόμαστε διαδικτυακά. Αλλά έχω και έχουμε δίκιο τελικά. Αυτό
δεν είναι τουρισμός. Ας μην ξεγελιόμαστε από τις επαναλαμβανόμενες κάθε χρόνο
διαφημίσεις για μαγευτικές παραλίες και Γαλάζιες Σημαίες. Η Κασσάνδρα δεν είναι
πλέον βιώσιμη σε κάποια σημεία και σίγουρα το Πευκοχώρι δεν είναι βιώσιμο. Για
αυτό με κούρασε.
Και αν με κούρασε το Πευκοχώρι
εμένα που δεν έχω άλλη επιλογή από το να έρθω, μήπως έρχεται η στιγμή που θα
κουράσει και άλλους παραθεριστές που δεν θα ξαναέρθουν και δεν θα το
διαφημίσουν και αυτοί; Και αν ήρθε η εποχή κατά την οποία η Μύκονος και η
Σαντορίνη [επαναλαμβάνω: η Μύκονος και η Σαντορίνη] ακούνε καμπανάκι επειδή ο
βαθμός ικανοποίησης των τουριστών μειώνεται τότε πότε θα ακουστεί το καμπανάκι
στην Κασσάνδρα; Τα φαινόμενα συνωστισμού σε παραλίες, κέντρα διασκέδασης και
εστίασης όπως και το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που καταγράφεται τα τελευταία
χρόνια ενοχοποιούνται για την κάμψη του βαθμού ικανοποίησης από το τουριστικό
προϊόν της Μυκόνου. [επαναλαμβάνω: της Μυκόνου]. Αν υπάρχει κάποιος νουνεχής
ακόμα ίσως μπορεί να προβλέψει το μέλλον που έρχεται σε κάποια μέρη της
Χαλκιδικής και σίγουρα στο Πευκοχώρι. Αν μία περιοχή δεν σου προσφέρει βιώσιμο
και ανθρώπινο τουρισμό τότε φυσικά και δεν θα τον επιλέξεις. Αν η Μύκονος και η
Σαντορίνη έχουν πρόβλημα [Καθημερινή, 13/8/2023], τότε επιβεβαιώνεται γιατί και
πως κουράστηκα από το Πευκοχώρι. Γιατί υπάρχει παντελής έλλειψη σεβασμού και
αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες του παραθεριστή, του οδηγού, του
επαγγελματία, του μόνιμου κατοίκου. Γιατί πραγματικά δεν ζητάμε και πολλά
πράγματα, απλά μία στοιχειώδη βελτίωση των βασικών μας αναγκών. Γιατί τελικά
δεν πάει άλλο.
Και βέβαια αν κάποιος όπως εγώ που ξέρω την Κασσάνδρα και το Πευκοχώρι από το 1972 γκρινιάζω μήπως το κάνω γιατί αγαπώ αυτό το μέρος και απλά θέλω να γίνει καλύτερο; Μήπως αυτή η γκρίνια δεν είναι δυσφήμιση; Μήπως το να κουκουλωνεις τα σοβαρά πλέον προβλήματα του Πευκοχωρίου και της Κασσάνδρας απλά θα φέρει μία εποχή πλήρους απαξίωσης αυτού του κάποτε μαγευτικού τόπου; Αν φέτος η Μύκονος και η Σαντορίνη είδαν μείωση στον τουρισμό (Καθημερινή , 28/8/23), μήπως πρέπει οι αρμόδιοι φορείς και κυρίως οι ντόπιοι που ζουν από τον τουρισμό να τρέξουν για να προλάβουν; Γιατί εγώ στην τελική, εξοχικό σπίτι έχω και θα έρχομαι. Δεν ζω από τον τουρισμό.
Ας σκεφτεί κάποιος μήπως το δημοφιλές " Σαν την Χαλκιδική δεν έχει" γίνει σύντομα σαν την Χαλκιδική/ Κασσάνδρα/ Πευκοχώρι δεν είχε...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου