ΓΛΑΡΟΚΑΒΟΣ 2018

Σε προηγούμενο άρθρο έγραφα για την ιστορία της περιοχής του Γλαρόκαβου και σε αυτό συνεχίζω με τη σημερινή εικόνα. Κάθε επίσκεψή μου στο Γλαρόκαβο με απογοητεύει το ίδιο ή περισσότερο από την προηγούμενη!

Ήθελα φέτος να ξαναπάω για να δω την  κατάσταση αφού ήδη είχα διαβάσει και πάλι για σκουπίδια, εγκατάλειψη, ανεξέλεγκτο/ ελεύθερο κάμπινγκ.

Εκτός από τα 2 μπιτς μπαρς στη βόρεια ακτή του στομίου της λιμνοθάλασσας που κρατάνε καθαρή και προσεγμένη την έκταση που εκμεταλλεύονται έχοντας μάλιστα και χημικές τουαλέτες, επικρατεί στην ευρύτερη έκταση ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ.

Σκάφη δεμένα σε πρόχειρες "προβλήτες". Στο βάθος φαίνεται ο μύλος

Σκουπίδια και μπάζα κάθε είδους σε διάφορα σημεία, από στρώματα και έπιπλα μέχρι οικοδομικά υλικά. Χωματόδρομοι χωρίς καμία φροντίδα εδώ και αιώνες. Θυμίζω ότι οι συγκεκριμένοι δρόμοι το καλοκαίρι έχουν την ίδια κίνηση με την Τσιμισκή το χειμώνα. Υπαίθριες τουαλέτες σε διάφορες γωνίες και μονοπάτια, λιμνάζοντα νερά στα βόρεια της λιμνοθάλασσας, παρατημένες και ξηλωμένες πολλές από τις πρόχειρες προβλήτες, οι οποίες είναι άλλωστε και το μοναδικό κομμάτι της λιμνοθάλασσας/ μαρίνας που δικαιολογεί την ύπαρξή της και το λόγο της δημιουργίας της προ πολλών ετών.

Παρ'  όλα αυτά με λίγη καλή θέληση το στόμιο της λιμνοθάλασσας μπορείς να το χαρακτηρίσεις έως και μαγευτικό!!! Αμμοθίνες, λιμανάκια, πεντακάθαρα νερά, πεύκα έως το κύμα!! Μία από τις πιο ωραίες εικόνες και τοπία της Χαλκιδικής! Αν απομονώσεις όμως το συγκεκριμένο σημείο από όσα έγραψα πριν...

Δεν φτάνω στο σημείο να το χαρακτηρίσω 'The Greek Carribean', όπως τιτλοφορείται σχετικό εντυπωσιακό βίντεο. Δεν φτάνω στο σημείο γιατί η συνολική εικόνα είναι απογοητευτική. Μία από τις ωραιότερες περιοχές της Κασσάνδρας απαξιώθηκε τόσο που

πλέον δεν νομίζω να υπάρχει γυρισμός. Οι μη αξιοποιημένες από τον Ε.Ο.Τ. ιδιοκτησίες (βλ. Ο μύλος του Γλαρόκαβου )
θα επιστρέψουν στους ιδιοκτήτες τους και έτσι θα είναι δύσκολη η βελτίωση της κατάστασης. Όταν ο ένας ιδιοκτήτης (ο Ε.Ο.Τ.) δεν μπορούσε ή δεν ήθελε τότε οι 10 ή 100 ιδιοκτήτες απλά θα πουλάνε και θα μετατρέπουν πολύ σωστά και δικαιολογημένα την έκταση σε μεζονέτες και ξενοδοχεία. Εκτός εάν η προσπάθεια του Δήμου Κασσάνδρας να διεκδικήσει τα απαλλοτριωμένα οικόπεδα ευοδωθεί. Και αν ευοδωθεί θα μπορέσει ο Δήμος να υλοποιήσει ότι δεν έκανε ο Ε.Ο.Τ. και το κράτος για 47 χρόνια;

Και έτσι μία μαρίνα που συνδύαζε όλους τους παράγοντες επιτυχίας του ελληνικού καλοκαιριού: φύση, θάλασσα, παραλία, πρόσβαση σε κεντρικό δρόμο θα φιλοξενεί 10 ή 20 ψαροκάικα και βάρκες σε πρωτόγονες συνθήκες.

Αν συγκρίνω αυτό το

Oludeniz, 2011

θέαμα με το γνωστό παγκοσμίως Oludeniz της Τουρκίας με πιάνουν τα κλάματα. Αν συγκρίνω αυτό το θέαμα με τις δεκάδες μαρίνες στην Κροατία ή την Τουρκία με πιάνουν τα κλάματα. Ακόμα και το μικροσκοπικό Μαυροβούνιο των 622.000 κατοίκων και των 72 χλμ. παραλίας διαθέτει το μεγαλύτερο λιμάνι για σούπερ γιωτ της Μεσογείου ((Porto Montenegro), σε παλιά ναυτική βάση!

Και ας μην μιλήσει κανείς ξανά για τον ακτοπλοϊκό τουρισμό και το γιώτιγκ στην Κασσάνδρα ή την Ελλάδα. Πόσα είναι τα χιλιόμετρα παραλίας στη Χαλκιδική και πόσα γιωτ μπορούσε να φιλοξενήσει ο Γλαρόκαβος με έκταση περίπου 120 στρεμμάτων; Όταν  η πολύ μικρότερη μαρίνα του 'Porto Carras' έχει χωρητικότητα 315 σκαφών η συζήτηση μάλλον δεν έχει νόημα.
Η φυσική ομορφιά και γεωμορφολογία της Ελλάδας την έχουν προικίσει με απαράμιλλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, λένε οι ειδικοί του γιώτιγκ. Και το εβδομαδιαίο λειτουργικό κόστος ενός mega yacht που φτάνει τις 300.000 δολάρια; Πόσοι επαγγελματίες της Κασσάνδρας θα δούλευαν αν - σενάριο επιστημονικής φαντασίας- εμφανιζόταν ένα τέτοιο γιωτ στη μαρίνα του Γλαρόκαβου για μία εβδομάδα; Αν το μετατρέψω σε "τραπέζια" σε ταβέρνες μιλάμε για 6.000 "τραπέζια" την εβδομάδα!!! 
Και αν αφήσουμε τα λίγα τεράστια γιωτ θα δούμε και πάλι ότι ένας τουρίστας μέσου εισοδήματος που έρχεται στην Ελλάδα ξοδεύει περίπου 75 δολάρια/ ημέρα ενώ αυτός που έρχεται με σκάφος/ γιωτ 120. Για κάθε ευρώ που πηγαίνει στην ιδιωτική ή δημόσια μαρίνα ένα ποσό 5-12 ευρώ διοχετεύονται στην τοπική αγορά και κάθε θέση εργασίας σε μία μαρίνα μπορεί να φέρνει έως και 10 θέσεις στην περιοχή.
Μήπως μία μαρίνα ευρωπαϊκών προδιαγραφών θα έφερνε στην περιοχή περισσότερο εισόδημα από όλες τις ταβέρνες και τα μπαρ της περιοχής; 
Μεγαλεπήβολα σχέδια που σταδιακά απαξιώνονται. Υπέροχα τοπία και μαγευτικές παραλίες που διαχρονικά λεκιάζονται. Μία άλλη Κασσάνδρα, ένας άλλος Γλαρόκαβος, μία άλλη Ελλάδα ήταν (;) εφικτή, αλλά δεν θα τη δούμε δυστυχώς ποτέ! Διαφορετικού τύπου τουρισμός, πιο ποιοτικός και πιο προσοδοφόρος, ήταν εφικτός, αλλά μάλλον δεν θα τον δούμε ποτέ!

Είναι όλα αυτά  " ο πλούτος που αγνοείται" , όπως γράφει ο Ν. Βατόπουλος (Καθημερινή, 12/9/2018). Ένας τεράστιος πλούτος που παραμένει ανενεργός, σε μία θαυμάσια χώρα που έχει εγκαταλείψει πηγές πλούτου και περηφάνιας. 

Υ.Γ. Είναι τουλάχιστον τραγικό το 2018, 47 χρόνια μετά τις πρώτες αναφορές για δημιουργία μαρίνας στο Γλαρόκαβο, να διαβάζω για την αξιοποίηση της μαρίνας στον Άλιμο και τη Χίο για "να αποτελέσουν έναν μοντέρνο και ποιοτικό παράκτιο χώρο αναψυχής", να γίνουν "σύγχρονος και ποιοτικός πόλος τουρισμού", με "αθλητικές και εμπορικές χρήσης, όπως εστιατόρια, ξενοδοχείο, εκθεσιακό κέντρο και εμπορικά καταστήματα, υπαίθριες εγκαταστάσεις, πεζόδρομους, χώρους στάθμευσης και πρασίνου".

Η ιδέα για μία κρατική μαρίνα στο Γλαρόκαβο ήταν πολύ πρωτοποριακή και πρώιμη τη δεκαετία του 1970; Το κράτος είχε τη δυνατότητα μόνο να φτιάξει τη μαρίνα αποξηραίνοντας τα παλαιότερα έλη και τέλος; 
Είναι βέβαιο ότι ο σχεδιασμός ήταν υποδειγματικός και η θέση που δημιουργήθηκε η μαρίνα κορυφαία. Ανάμεσα στο λιμανάκι της Ν. Φώκαιας και της Ν. Σκιώνης η μαρίνα του Γλαρόκαβου θα μπορούσε να είναι ο απόλυτος σταθμός για τα παραπλέοντα γιωτ. Αλλά αν το 2004 διαβάζαμε στην 'Καθημερινή' για εγκατάλειψη και υποβάθμιση των μαρίνων της Αττικής τότε η κατάσταση στο Γλαρόκαβο μάλλον είναι πολύ καλή!
Τελικά, όπως και στο παράδειγμα των Ξενία, έτσι και στο Γλαρόκαβο το κράτος απέτυχε ως ιδιοκτήτης και διαχειριστής. 

Ενδεικτικά βλ. Σ. Μανώλογλου, Ο τομέας της ιδιωτικής θαλάσσιας περιήγησης (yachting) στην Ελλάδα, 2017