Ο ΣΝΟΜΠΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΟΤΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

Δεν συμφωνούσαν όλοι για την αρχιτεκτονική αξία του Ξενία. Δεν λείπουν και οι διαφορετικές απόψεις, όπως "του" Άλκη Θρύλου (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ελένης Ουράνη, , Ελευθερία, 15/5/1965) για το «σνομπισμό των μοτέλ». Σε επίσκεψη της το Πάσχα του 1965 είδε «εξαίσια παραλία, καταπράσινους πυκνούς λόφους» και ξαφνιάστηκε βλέποντας ότι η σειρά των κτιρίων του Ξενία «διέκοπτε βάναυσα την ηρεμία και το κάλλος του τοπίου, τραυμάτιζε το βλέμμα σαν κάθε κτυπητό σφάλμα [ενώ] τα σκούρα, τα μαύρα, τα βαριά χρώματα των κτιρίων δεν εναρμονίζονταν καθόλου με τους γύρω τόνους». Μιλάει για «καταθλιπτικά χρώματα» των ευνοημένων από τον Ε.Ο.Τ. αρχιτεκτόνων και «ζητάει» ένα ξενοδοχείο «κοινού τύπου, έστω και μεγάλο, αλλά διακριτικό, συγκεντρωμένο και χαρούμενο». Καταγγέλλει τη δημιουργία του ξενοδοχείου αυτού στον τύπο του μοτέλ ενώ υπάρχει άφθονος χώρος στάθμευσης.

Καταγγέλλει τα προβλήματα με τους καταρρέοντες σοβάδες, τα «σφάλματα κατασκευής», την έλλειψη συνεχούς παροχής ζεστού νερού, προβλήματα που οφείλονται «σε προχειρότητες και ασφαλώς σε ατασθαλίες». Σημειώνει ότι η αρχική σχεδίαση του ισογείου για στάθμευση αυτοκινήτων δεν εφαρμόστηκε και δημιουργήθηκαν δωμάτια τα οποία είναι φυσικά σε άμεση επαφή με τον κήπο του Ξενία (αυτό για κάποιους άλλους θα ήταν και πλεονέκτημα). Γενικά η συγγραφέας χαρακτηρίζει το έργο «αποτυχία» σε μια μαγευτική τοποθεσία που θα μπορούσε να «διεκδικήση μια πρώτη θέση στις απαράμιλλες θαλασσιές εξοχές» αλλά «αδικήται από προχειρότητες». Φυσικά και έχει δίκιο στις παρατηρήσεις της ότι ήταν λάθος που προηγήθηκε η ανέγερση του Ξενία της κατασκευής δρόμου στην Κασσάνδρα με αποτέλεσμα να είναι «περίπου απροσπέλαστο». Το ζήτημα των δρόμων στην Κασσάνδρα ("οδικό κύκλωμα Κασσάνδρας") απασχολούσε τον τοπικό τύπο της Χαλκιδικής ήδη από το 1958, όταν αναφέρεται η διάνοιξη της περιμετρικής οδού (Φωνή της Χαλκιδικής, 23/3/, 11/5, 1/6/1958)  με κονδύλι 500.000 δρχ.. Χαρακτηριστικό είναι άρθρο του 1960 με τίτλο "Τουρισμός χωρίς δρόμους" που μιλάει ότι οι επισκέψεις είναι δυνατές μόνο από "ολίγους νεαρούς που δεν φοβούνται ούτε κόπους ούτε ταλαιπωρίες" (Φωνή της Χαλκιδικής, 28/2/1960). Τις ημέρες που εγκαινιαζόταν το Ξενία άλλωστε η κατάσταση της οδού προς το Παλιούρι χαρακτηριζόταν "αθλία" (Φωνή της Χαλκιδικής, 3/6/1962). Δυο χρόνια αργότερα ανακοινώνονται έργα στο τμήμα Ν. Μουδανιά- Ν. Φώκαια (Φωνή της Χαλκιδικής, 16/8/1964). Το 1966 διαβάζουμε και πάλι "Που είσαι Ε.Ο.Τ. με τα Μοτέλ χωρίς δρόμους;" (Φωνή της Χαλκιδικής, 17/4/1966).

Όσο και αν αυτή η κριτική της Ουράνη αποτελεί την εξαίρεση στην γενικά αποδεκτή άποψη ότι το συγκεκριμένο Ξενία όντως σέβεται το τοπίο σε αντίθεση με άλλα ξενοδοχεία- μεγαθήρια της Κασσάνδρας, ωστόσο οι παρατηρήσεις για κακοτεχνίες ή για βιαστική κατασκευή πριν υπάρξει σωστός δρόμος ή και ρεύμα στο Παλιούρι έχουν φυσικά βάση. Δεν ξέρω άλλωστε αν είχαν λυθεί πριν την έναρξη λειτουργίας και τα προβλήματα ύδρευσης που αναφέρει τοπική εφημερίδα (Φωνή της Χαλκιδικής, 12/2/1961) ένα χρόνο πριν για το Παλιούρι ("εικόνα Σαχάρας"). Πιθανώς όχι αφού το 1970 ανακοινώνεται και νέο πρόγραμμα έργων ύδρευσης για το Παλιούρι, την Αγ. Παρασκευή και την Ν. Σκιώνη (Φωνή της Χαλκιδικής, 25/1/1970).
Πάντως το σχόλιο ότι "ο τουρισμός στην Χαλκιδική δεν πρόκειται να αναπτυχθή εις την παρούσαν γενεάν" (Φωνή της Χαλκιδικής, 11/10/1964) ήταν σίγουρα υπερβολικό. Όσοι έζησαν την προβληματική αρχή της τουριστικής ανάπτυξης στην Κασσάνδρα μάλλον πρόλαβαν και την μεγάλη ανάπτυξη στη δεκαετία του 1980.