(Γιατί) με κούρασε το Πευκοχώρι – καλοκαίρι 2023
Έχοντας το προνόμιο να ζω όλα μου τα καλοκαίρια, από το 1972 έως σήμερα, στην περιοχή μεταξύ Πευκοχωρίου και Παλιουρίου είναι αυτονόητο ότι έχω περάσει όλα τα στάδια της τουριστικής ανάπτυξης, όπως άλλωστε έχω γράψει σε άλλα άρθρα σε αυτό το μπλογκ. Φέτος, επανήλθα στο μπλογκ βασικά για να συνεχίσω τη διαδικτυακή γκρίνια, τα παράπονα σε διάφορες ομάδες του Facebook και τις δικές μου σχετικές αναρτήσεις για τη Χαλκιδική που χάνεται, που αλλάζει, που μας διώχνει, που δυσφημούμε κ.λπ. Φέτος είχα για πρώτη φορά την αίσθηση ότι η Χαλκιδική, η Κασσάνδρα και κυρίως το Πευκοχώρι- η πάλαι ποτέ Καψόχωρα με κούρασε. Είχα την αίσθηση ότι το Πευκοχώρι πέρα από το αγαπημένο μου κτήμα, το αγαπημένο μου εξοχικό και την αγαπημένη μου θάλασσα με κούρασε. Και γιατί άλλωστε να μην με κουράσει; Τι μου προσφέρει το κράτος, ο Δήμος, η Περιφέρεια πέρα από νερό που δεν πίνεται και ρεύμα; Τι μου προσφέρει το κράτος όταν θέλω να διασχίσω την Κασσάνδρα, π.χ. για να πάω στην Καλλιθέα και πρέπει τα χιλιόμ
